
Om te beginnen is het
onderwerp van het boek, liefdesverdriet, dan wel vaak in andere boeken als
onderwerp gebruikt, maar dat maakt dit boek niet saai. Door de draai die Annelies Verbeke aan dit onderwerp
geeft, kan Vissen redden juist
als een vernieuwend boek worden beschouwd. Verbeke beschrijft namelijk hoe
Monique Champagne haar liefdesverdriet probeert de ontlopen. Monique Champagne
probeert niet meer te denken aan haar relatie met Thomas. Bij het verdringen
van haar liefdesverdriet beschrijft Verbeke hoe Monique een nieuwe obsessie
ontwikkelt; namelijk vissen redden.
Het is duidelijk dat Verbeke zich op een academisch publiek richt
met dit verhaal. Om goed te begrijpen wat de schrijfster soms probeert te
vertellen, moeten er namelijk verschillende verbanden worden gemaakt. Zo gaat deze
roman voor een groot deel over vissen, maar eigenlijk interesseert Monique
Champagne zich daar helemaal niet in. Als haar namelijk wordt gevraagd waarom
ze zich met vissen bezighoudt, kan ze geen duidelijk antwoord geven. Zij houdt
zich alleen bezig met de overbevissing, omdat ze haar liefdesverdriet wil
verdringen.
Doordat het taalgebruik
van Verbeke beeldend en niet al te moeilijk is, kan de lezer zich het verhaal
goed inbeelden. Dit maakt het boek iets makkelijker en leuker te lezen.
Gedurende het hele boek ervaart de lezer hoe groot het verdriet
van Monique Champagne is. Ze komt erg gekwetst over. Hierdoor heeft de lezer
medelijden met haar en kan hij of zij zich met Monique Champagne identificeren.
Dit is dan ook zeker een sterke kant van de roman. Tijdens de viscongressen
lijkt het goed te gaan met Monique, maar dat eindigt toch weer in een hoop
verdriet. Monique’s verdriet grijpt de lezer echt aan.
Er zijn dan wel geen
flashbacks en/of flashforwards in het boek, wat het lezen fijn maakt, maar er
is wel en heel hoofdstuk waarin de relatie tussen Thomas en Monique wordt
beschreven. Dit hoofdstuk is erg langdradig, want de schrijfster geeft een hoop
overbodige informatie. Dit had veel korter gekund en het is dus ook echt een
minpunt.
Op zich komt Vissen redden realistisch over. Het gaat
namelijk over een vrouw die haar liefdesverdriet probeert te ontlopen en haar
betoog voordraagt op verschillende viscongressen, maar ze wordt hier
uiteindelijk toch niet gelukkig van. Het keerpunt komt als Monique zich
voordoet als Stefanie, een vriendin van Michaela. Monique brengt veel tijd met
Michaela door, dus het is een beetje ongeloofwaardig dat Michaela na al die
tijd nog steeds niet doorheeft dat het Stefanie niet echt is.
Na alle voordelen en nadelen tegen elkaar te hebben afgewogen, kan
geconcludeerd worden dat Vissen redden zeker
een geslaagde roman is. Er zijn namelijk veel meer voordelen dan nadelen en
bovendien zijn de nadelen van dit boek niet zo storend, dat het boek als
mislukt moet worden beschouwd. Het hoge gehalte aan fantasie maakt het boek wel
ongeloofwaardig, maar het maakt de roman ook juist leuk. Hierdoor wordt Vissen redden namelijk een beetje
afwisselend. Met name door de schrijfstijl is het boek geslaagd. De schrijfstijl
zorgt er namelijk niet alleen voor dat het boek leuk is om te lezen, maar het
maakt de roman ook erg vernieuwend. Kortom, Vissen
redden is dus zeker een geslaagd boek en een echte aanrader voor lezers die
geïnteresseerd zijn in een roman over liefdesverdriet, maar dan net in een
ander jasje.