Voor de tweede weblogopdracht heb ik het boek Duizend schitterende zonnen van Khaled Hosseini gelezen.
Zie hier en hier recensies over het boek.
Mariam, een mager meisje, woonde samen met haar moeder in een kolba, een klein hutje, in Herat. Zij waren erg arm en hadden bijna niets te eten. Mariam ging niet naar school. Een keer in de week kwam mullah Faizullah langs die haar leerde schrijven en lezen.
Ze werd uitgehuwelijkt aan Rasheed, een grote man met een mooie glimlach. Hij was één van de drukste schoenmakers van Kabul. Hij maakte schoenen voor diplomten en leden van de presidentiële familie. Rasheed leek net na hun bruiloft een goede man, die het beste voor Mariam voor had.
Laila, een knap meisje met blonde krullen, was daarentegen opgegroeid in een modern gezin. Zo hoefde zij geen hoofddoek te dragen, zij mocht haar eigen man uitzoeken en ze mocht studeren. Dit was ongewoon in hun cultuur, Rasheed vond haar vader daarom ook onredelijk.
De personages hebben ook psychologische kenmerken. In het einde van het boek wurgt Rasheed Laila bijvoorbeeld, dit geeft heel duidelijk weer dat hij erg agressief is. Hij gedraagt zich als een dictator, hij beveelt Laila en Mariam namelijk alles. Zoals dat zij bijvoorbeeld een burka moeten dragen die zij nog nooit gedragen hadden. Ook is hij een leugenaar, zo laat hij een man naar zijn huis komen en laat hem aan Laila vertellen dat Tariq is overleden. Als Rasheed op zijn werk is, komt Tariq Laila bezoeken. Als Rasheed hier achter komt, reageert hij heel kwaad en zegt hij dat als hij Tariq ziet, dat hij hem zal vermoorden. Je kunt dus ook wel zeggen dat hij een jaloerse vent is.
De acties van Rasheed vind ik onbegrijpelijk, waarschijnlijk komt dit omdat ik in een Westerse cultuur ben opgegroeid, waarin mannen en vrouwen gelijk zijn.
Laila is een lieve en moedige vrouw, zo steunt zij Mariam, probeert zij Rasheed te verlaten en ze probeert zijn bevelen zo veel mogelijk te negeren. Eigenlijk kun je dus ook wel zegen dat zij een feminist is, omdat zij gelijk wil zijn aan haar man. Ik zou zeggen dat ik het zelfde zou hebben gedaan als haar, maar gezien haar omstandigheden zou ik erg bang zijn en dus toch gaan twijfelen over of ik hem wel zou verlaten.
Toen Mariam en Rasheed net getrouwd waren, zou je kunnen zeggen dat ze erg gehoorzaam en verlegen is, ze doet alles wat hij haar opdraagt. Zo is zij bijvoorbeeld een burka gaan dragen en heeft haar contact met de buurvrouw verbroken, alleen omdat Rasheed dat wilde. Toen Laila bij hun in huis kwam, is zij erg veranderd. Ze werd tegenstrijdiger, zo ging zij ook tegen zijn bevelen in en ze ging samen met Laila vluchten. Een lieve vrouw was zij altijd al, ze leek wel een moederfiguur voor de dochter van Laila. Ze speelde namelijk veel met haar. Ik vind het erg knap dat Mariam uiteindelijk is veranderd, want als je bij zo'n agressieve man die zich als een dictator gedraagt in huis woont, lijkt mij dat niet erg gemakkelijk.
Er zijn eigenlijk twee hoofdpersonen in het verhaal: Laila en Mariam. Zij hebben hetzelfde innerlijke conflict, ze willen namelijk allebei van Rasheed af. Dit uiten zij doordat Laila hem meerdere keren slaat en doordat Mariam hem vermoord.
Doordat Hosseini de gebeurtenissen en de personages erg gedetailleerd heeft beschreven, lijken de personages echt levendig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten