De Vliegeraar van Khaled Hosseini

Eerst was ik van plan het boek ‘Zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch te lezen, maar ik kon dit boek niet vinden in de mediatheek en bibliotheek. Ik had van veel mensen gehoord dat ‘De vliegeraar’ en heel goed, spannend en zielig boek is. Toen ben ik op het internet recensies gaan lezen en deze zagen er erg goed uit. De beschrijvingen van de hoofdpersonen en samenvattingen van het boek, hebben mij overgehaald om dit boek te lezen. 

Samenvatting
Amir woont met Baba, Ali en Hassan in Afghanistan. Baba is een goede man. Amir voelt een druk, omdat anderen verwachten dat hij net zo wordt als Baba en hij is jaloers op Hassan.
Later winnen Hassan en Amir een vliegerwedstrijd. Hassan wordt verkracht als hij de vlieger heeft gevonden. Amir ziet het, maar doet niks. Hassan en Ali gaan het huis uit.
Een paar jaar later begint de oorlog. Amir en Baba gaan naar Amerika. Amir trouwt en Baba overlijdt aan kanker. Dan gaat Amir naar Afghanistan en krijgt te horen dat Hassan en zijn vrouw vermoord zijn en dat hij Sohrab (hun zoon) moet redden. Amir vecht letterlijk voor Sohrab, hij ligt in het ziekenhuis en Sohrab deed een mislukte poging tot zelfmoord. Daarna gaan ze naar Amerika.  

Thema

Het belangrijkste thema in het boek is vriendschap. Hiervan heb ik twee voorbeelden:

• ‘Ik draaide me om en stond oog in oog met Hassans katapult. Hassan had het brede elastiek    helemaal naar achteren getrokken. In de holte zat een steen ter grootte van een walnoot’ (pagina 42). Voor dit gebeurt komen Hassan en Amir Assef en zijn twee vrienden tegen. Assef wilt Amir met de ijzeren boksbeugel slaan, omdat hij met Hassan, een Hazara, omgaat. Hassan pikt dit niet, omdat hij Amir als zijn beste vriend beschouwd, en besluit te dreigen met zijn katapult. Hij komt dus op voor zijn vriend. Ik heb dit stukje uitgekozen, omdat het een belangrijke gebeurtenis blijft in de rest van het boek.
• ``Voor jou doe ik alles,’ hoorde ik mezelf zeggen’ (pagina 345). Hier zijn Amir en Sohrab aan het vliegeren. Het is de eerste keer, na Sohrabs poging tot zelfmoord, dat ze weer met elkaar praten. Amir zegt dit om het proberen goed te maken. Hij is van plan voor Sohrab achter de vlieger aan te gaan, ze hebben namelijk net de laatste vlieger doorgesneden (vliegerwedstrijd). Deze zin heb ik gekozen, omdat ik het mooi vind dat Amir alles doet voor Sohrab, want vrienden horen alles voor elkaar te doen.

PersonageHet belangrijkste personage in het boek is Amir. Het is een man die zijn levensloop vertelt, op zo’n manier dat het lijkt alsof alles nu aan de gang is. Hij was altijd erg jaloers en kon ook gemeen zijn. Zo ging hij alleen met Hassan om als behalve de familie, niemand anders erbij was, omdat hij een Hazara was. Nadat Hassan en Ali het huis verlieten, leerde Amir zijn lesje. Hij kreeg door dat alle problemen ontstonden vanwege hem en hij voelde zich heel er schuldig tegenover iedereen, vooral tegenover Hassan. Later in het boek maakt hij het wel goed. Hij adopteert Sohrab, de zoon van Hassan, namelijk.
Aan de ene kant begrijp ik het gedrag van Amir wel. Want ik zou ook niet weten hoe ik zou moeten reageren als mijn beste vriend verkracht zou worden door een groep oudere, gewapende jongens. Ik zou denk ik ook bang zijn en later een schuldgevoel krijgen. Maar je bent nog klein, dus dat vind ik ook niet zo gek. Maar aan de andere kant begrijp ik zijn gedrag niet. Hij speelt namelijk alleen met Hassan zonder omstanders, omdat hij een Hazara is. Ik vind dit eigenlijk discriminatie. Hassan deed in het boek namelijk altijd heel aardig tegen Amir en hij kwam altijd voor hem op, maar Amir was heel anders tegenover Hassan. Ook was Amir altijd heel jaloers op Hassan en dwong hij hem soms dingen te doen. Dat vind ik gewoon te ver gaan.
Zelf zou ik dus ook nooit met zo iemand als hem bevriend kunnen zijn, omdat hij eigenlijk alleen maar aan zich zelf denkt. Zo liegt hij dat Hassan iets van hem heeft gestolen, waarop Ali besluit het huis uit te gaan. Baba is dan heel erg verdrietig. Zo iets zou ik zelf nooit doen. Ook maakt hij steeds beloftes en dan komt hij ze uiteindelijk toch niet na. Zoals wanneer hij Sohrab belooft dat hij nooit meer van zijn leven naar een weeshuis moet, maar uiteindelijk vertelt hij hem toch dat hij naar een weeshuis moet.

Dit is een foto van Hassan en Amir die meedoen aan een vliegerwedstrijd.

Taalgebruik

In het boek worden af en toe Afghaanse woorden gebruikt. Soms vind ik dit wel irritant, want dan staat de betekenis niet in de zin erachter en dan moet ik het achterin het boek op zoeken. Er staat namelijk een woordenlijst achterin het boek. Dan vergeet ik weer bij welke zin ik ben en dan moet ik weer zoeken en dat irriteert me echt. Op pagina 323 is een goed voorbeeld: ‘Ik zal namaz doen, ik zal zakat doen.’ Dan staat er niet bij wat namaz en zakat betekenen, dan moet je dat opzoeken. Ook staan er soms Afghaanse woorden in de tekst, maar dan staat de betekenis niet in de tekst en ook niet in de woordenlijst achterin het boek.

Stemming
Tijdens het lezen van het boek was ik afwisselend verdrietig, blij en boos. De schrijver heeft het boek namelijk op zo’n manier geschreven dat je echt meeleeft met de personages. Soms dacht ik wel is zo van: ‘Hoe kun je nou liegen dat Hassan van je heeft gestolen?!’. En toen kreeg ik echt een boos gevoel van binnen. Dan lees je verder en dan zie je dat Ali en Hassan het huis uitgaan, waardoor Baba moet huilen. Toen kreeg ik hetzelfde gevoel als Baba, ik vond het echt heel zielig voor hem en tegelijkertijd was ik boos op Amir.

BoodschapIk denk dat de schrijver de lezers wilt bijbrengen hoe belangrijk vriendschap is. Van dit boek heb ik zeker kennis opgedaan, ik wist wel dat de situatie in Afghanistan erg was, maar niet zo erg. Zo wist ik namelijk niet dat er een volk (de Hazara’s) werd ‘afgemaakt’ en dat vind ik best wel heftig.

Overeenkomsten en verschillen
In de eerste periode las ik het boek ‘Het diner’ van Herman Koch en in de tweede periode las ik het boek ‘De donkere kamer van Damokles’ van Willem Frederik Hermans. In alle drie de boeken zit veel spanning. Ook worden in alle boeken wel mensen vermoord. Onbewust kies ik dus blijkbaar elke keer boeken met veel spanning en moorden. De schrijftaal van ‘Het diner’ en ‘De vliegeraar’ is allebei een beetje hetzelfde. Het is allemaal al gebeurd, het wordt verteld vanuit het verleden. Ook zijn de boeken niet raadselachtig. Daarentegen is ‘De donkere kamer van Damokles’ wel een boek vol raadsels en wordt het in de tegenwoordige tijd verteld.
Het fijnste vind ik het om een boek te lezen dat niet in de tegenwoordige tijd wordt verteld, want naar mijn ervaringen zijn die boeken het minst raadselachtig en ik hou niet zo van raadsels.

Ik heb deze foto gekozen, omdat het vriendschap weer geeft en vriendschap is het belangrijkste thema in het boek.

Vragen aan de lezer

1. Toen Hassan werd verkracht, zou je dan, ondanks dat je heel bang bent, er wat van zeggen, voor hem opkomen, of iemand waarschuwen?
2.  Nadat je mijn boekverslag hebt gelezen, heb je toen gedacht aan hoe jouw vrienden zijn? Of jouw vrienden wel jouw échte vrienden zijn, en niet zoals Amir, dat ze je laten vallen en hun beloftes niet nakomen?