
Ten eerste is Van de koele meren des Doods een
uiterst geslaagd boek omdat het erg spannend is. In het begin leest de lezer
over hoe naar het leven van Hedwig Marga de Fontayne is. De dood van haar
moeder en haar zelfmoordpogingen grijpen de lezer echt aan. Je voelt het grote
verdriet van Hedwig. Dit zorgt er voor dat je verder wilt lezen, want je hoopt
op een goede afloop. Het lijkt er dan even op dat het de goede kant op gaat.
Hedwig Marga de Fontayne krijgt een dochter, Charlotte. Charlotte is echter een
zwakke baby, wat Hedwig niet in de gaten heeft. Ze overlijdt dan ook snel. In
het begin denkt Hedwig dat alles nog goed gaat met haar, maar later realiseert
ze zich dat dat niet het geval is. Hedwig wordt dan ook weer erg verdrietig.
Dit zorgt er niet alleen voor dat de lezer medelijden heeft met de
hoofdpersoon, maar ook dat de lezer verder wil lezen. De ernstige
gebeurtenissen maken het boek namelijk erg spannend.
Bovendien is Van de koele meren des doods een
erg realistisch boek, wat veel lezers fijn vinden. Er komen in het leven van
Hedwig namelijk veel gebeurtenissen voor die ook in het echt kunnen gebeuren.
In het boek speelt het naturalisme van de negentiende eeuw namelijk een
belangrijk rol. Een kenmerk van het naturalisme dat terugkeert in deze roman,
is namelijk het toepassen van de evolutieleer op de gemeenschap. Dit betekent dat
er onderscheid is in de sterkte van mensen. Er zijn dus zwakkere mensen en
sterkere mensen. Dit maakt de hoofdpersoon dan ook mee. Hedwig zelf is een zwak
mens, net zoals haar dochtertje. Haar rijke nicht waarbij ze in de zomer gaat
logeren is echter sterk mens.
Een minpunt aan de roman is het taalgebruik. Het
boek is ruim een eeuw geleden geschreven en bevat dus nog erg veel ouderwetse
woorden. Niet alleen dit maakt Van de koele meren des doods moeilijk,
maar ook de zeer gedetailleerde beschrijving. Het kost dan ook veel tijd om het
boek te lezen, maar dat betekent niet dat het de moeite niet waard is. De
gedetailleerde beschrijving zorgt er namelijk voor dat de lezer een goed beeld
krijgt van hoe men in de negentiende eeuw leefde. Ook worden door zijn
nauwkeurige schrijfstijl de gebeurtenissen in het boek duidelijker. Kortom,
hoewel de zeer gedetailleerde beschrijving enerzijds moeilijk is, maakt het de
roman aan de andere kant ook wel weer duidelijker en dus makkelijker.
Kortom, Van de koele meren des doods is
een prachtig en geslaagd boek. Dit komt met name door de gebeurtenissen die
plaatsvinden in het boek en hoe Hedwig die gebeurtenissen ervaart. De lezer
heeft daarom erg veel medelijden met haar. Ook maakt dit het boek spannend, wat
er voor zorgt dat de lezer, ondanks het moeilijke taalgebruik, toch door blijft
lezen. Dit heeft Frederik van Eeden dan erg knap gedaan en het heeft een erg
mooi boek opgeleverd.